2020 oyun dünyası açısından epeyce bereketli bir yıl oldu, sahiden de olağanüstü oyunlar oynama bahtı elde ettik. Kimi oyunları başkalarından çok daha fazla sevdik, Yılın Oyunu oylamalarında o oyunlar için kulisler yaptık. Lakin bu sefer dedim ki hiç kimse tesir altında kalmasın, oynadığımız oyunları değerlendirelim ve gönlümüzden geçen birinciyi söyleyelim
Tahminen en çok oynadığımız, tahminen az oynayıp en çok düşündüğümüz; en çok hayran kaldığımız, ‘ben bunu daha aylarca oynarım’ dediğimiz, bizde en çok iz bırakan, ‘daha yeterlisi gelene kadar en güzeli bu’ dedirten oyunu düşündük ve herkes kendince ‘En Yeterli Oyununu’ seçti.
Öteki hiçbir kıstasımız yoktu, içimizden geldiğince yazdık. İşte müelliflerimizin 2020’de en sevdikleri oyunlar:
Eser – Hades
Ben esasen roguelike seven bir beşerim fakat Hades’ten sonra artık hiçbir roguelike’a birebir gözle bakamayacağıma da eminim. Öykünün sürekliliğini ‘ölme’ mekaniğine bağlamak kimin aklına geldiyse gidip alnından öpmek istiyorum! Yunan rablerinin ve mitolojik karakterlerinin inanılmaz biçimde resmedildiği, kıssasıyla adamı alıp sürükleyen, müzikleriyle içine dokunan, çeşitliliğiyle tüm roguelike’lara meydan okuyan Hades yılın en pahalı, en kusursuz oyunlarından biriydi benim için. 83 saat harcadım, yapmadığım şey kalmadı ancak hala daha aklımdan çıkmıyor. Neyse oyuna gireyim de dikmen escort arkaplanda In The Blood çalsın bari.
Oğuz – Football Manager 2021
2020 yılı nitekim epeyce kaotik bir halde geride kalıyor. Bu yıl oynadığımız oyunlara da şöyle bir bakınca oyunlarda da bir kaosun karar sürdüğünü görüyoruz. Cyberpunk 2077’nin bilhassa konsollardaki fiyaskosunu görünce beni hiç üzmeyen Football Manager 2021’i gönül rahatlığıyla kendi adıma yılın oyunu seçebilirim. Oyuna eklenen beden lisanı özelliğiyle birlikte geride bıraktığımız 2020’ye su şişesi fırlatarak önümüzdeki maçların çok daha hoş geçmesini diliyorum.
Mert – Microsoft Flight Simulator
Tahminen içerisinde bulunduğumuz karantina sürecinden kaçma isteğim, tahminen de pilotluk hayallerim sebebiyle benim için yılın oyunu Microsoft Flight Simulator oldu. Microsoft’un uçuş simülasyonu oynanış manasında çokça içerik vadetmiyor olsa da zihnimde yarattığı özgürlük hissi ile birlikte bünyeme bir ilaç üzere geldi. Direkt olarak “yeni jenerasyon oyunlar” sınıfına girmeyi başaran MFS, yeni kuşağın beraberinde getireceği çarpıcı dünyaya da bakış atmamıza imkan sağladı diye düşünüyorum. Farklı oyunlar ortasında gidip gelmiş olsam da 40 saatin akabinde bile Xanax tesiri yapan MFS listemin doruğunda.
Onur – DOOM Eternal
Bu yılın konsol bombalarının hiçbirine dönüp bakmamış bilgisiz bir PC sevdalısı olarak kaldım. The Last of Us Part 2, Ghost of Tsushima üzere sofistike emek escort keyiflerden uzakta, baş patlatıp bel kıtlatmalı DOOM’a sevdalandım. Optimizasyonundan, (hem olay olan hem de olay olan)müziklerine, saniyede beş karar vermeli hem taktiksel hem yırtıcı aksiyonuna âşık oldum. Hayatımda oynadığım, oynanışı en keyifli FPS’lerden bir tanesiydi. Tam da karantinaya girmeden evvel gelen DOOM Eternal, bu yılın en başarılı memnunluk hormonu salgılatıcısı oldu. Bu türlü FPS id yeni bir DOOM yapana kadar gelmez.
Ömer – Final Fantasy VII Remake
Artık şayet “sence Yılın Oyunu hangisi?” diye sorsanız… Sormayın ya, aylardır TLOU mu FF7 Remake mi karar verebilmiş değilim. TLOU’yu çok beğenerek oynadım ve objektif olarak tahminen de Yılın Oyunu o olmalı (bu koca bir TAHMİNEN, tahminen de FF7 Remake olmalı, BİLMİYORUM YA GELMEYİN ÜSTÜME). Lakin madem objektif bir ortamda değiliz, kendi en sevdiklerimizi yazıyoruz, FF7 Remake diyeceğim elbette ki! Hem eskicileri hem yeni oyuncuları ihya eden, sıra tabanlı sistemin derinliğini gerçek vakitli oynanışta yaşatmak üzere imkânsız bir işi başaran, beyinlere sayısız unutulmaz anı bırakan FF7 Remake umduğum her şeydi ve daha fazlasıydı!
Engin – Hades
Bu yıl kendisinden çok bahsettiren oyunlar oldu. Bazılarını oynadım bazılarını şöyle uzaktan izledim. Oynadıklarım içinde çok beğendiklerim de oldu. Crusader Kings 3 eryaman escort üzerine söyleyeceğim çok şey var mesela. Desperados 3 de birebir formda hafızamda yer eden bir oyun oldu. Wasteland 3 de keza benim üzere RYO düşkünleri için pek hoş bir deneyimdi. Demon’s Souls Remake, Souls oyunlarıyla ilgili makus talihimi kırmama vesile olabilir 🙂 Ghost of Tsushima’yı övmeye başlasam paragraflar sürer. FF 7 Remake ise beni benden aldı, evvelki saydıklarımın hepsinin önüne geçmeyi başardı. Amaaa… Bir oyun var ki benim için tam bir bağımlılık haline geldi: Animal Crossing. Latife şaka. Onu da sevdim elbette lakin bu yılın bende bağımlılık yapan oyunu Hades’ti. Neden bu türlü olduğunu anlamak için yalnızca 1 cins oynamanız kâfi. Nasıl olsa peşi sıra 99 cins, hatta 999 cins daha atmaktan kendinizi alıkoyamayacaksınız.
Gülhis – Assassin’s Creed Valhalla
İncelemesini yazarken geçirdiğim panik dolu dakikalar yüzünden mi, yoksa paldır küldür bitirdiğim için ben de kendi içimde bir Bleeding Effect yaşadığımdan mı bilmiyorum; benim için yılın oyunu Assassin’s Creed: Valhalla oldu. İtiraf etmem lazım ki çok umudum yoktu Valhalla’dan. Sızan imgeler çok iç açıcı değildi. AC kozmosunun geleceği muğlak falan… Lakin Ubisoft bu sefer derli toplu bir öykü yazmış, ben de dönüp dolaşıp “oha bu sefer yapmışlar cidden” diyorum. Accık da parkur olaydı, uygundu lakin o kadar eksik kadı kızında da olur.
İhsan – DOOM Eternal
DOOM Eternal benim için sadece bu yılın en uygun oyunu değil, tıpkı vakitte son yılların en düzgün FPS’lerden biriydi. DOOM 2016’nın mekaniklerini olabilecek en uygun biçimde geliştiren oyun süratli oynanışıyla sizi durmadan hareket etmeye, düşmanlarına mevt kusan bir savaşçı olmaya mecbur bırakıyor. Doomguy’ın “cehennem zebanilerine cehennemi yaşatan adam” tarifinin beden bulmuş hâli oluyorsunuz âdeta. Üstüne Doom kozmosunu genişletmesi ve bunu yaparken şimdiye dek çıkmış neredeyse tüm oyunları tek bir potada eritmesiyse bir başka artısı. Mick Gordon’un akıllara ziyan müziklerinden kelam etmiyorum bile… Daha güzeli yapılana dek FPS oyunlarının yeni tepe noktası Doom Eternal’dır, nokta.
