Oyun dünyasında tartışmasız olarak her oyuncunun bir noktada sevdiği bir seri varsa o da Resident Evil olsa gerek. Serinin 25 yıllık ömründe Resident Evil ismi altında dehşetin her yüzüyle karşılaştık herhalde. Oyuncuların uykularını çıkarak kadar fecî oyunlar da oldu, aksiyon sinemalarını aratmayacak oyunlar da. Bu bu türlü olmak zorunda, zira karşınızdaki tehdit ne kadar vahim olursa olsun yarattığı dehşet hissi yalnızca siz ona alışana kadar sürer.
Resident Evil endişe hissini taze tutmak ismine ortaklaşa oynanıştan, FPS üslubuna, sanal gerçeklikten, light gunlara kadar çabucak hemen herşeyi kullandı. Kıvamı tam olarak tutturduğu gerçek nokta ise muhakkak Resident Evil 7 oldu. Oyun orjinal karakterleriyle hem oyuncuyu gerip korkutmayı başarıyor hem de vakit zaman eksikliği hissedilen o aksiyon hissini pek düzgün veriyordu. Vakit zaman gariplikleri olsa da yüzü gözükmeyen kahramanımız Ethan Winters’ın Leon yahut Chris’e nazaran daha “sıradan” bir karakter olmasının da bunun hissesi vardı kesinlikle. Bu yüzden olsa gerek Lousiana’nın küflü ve nemli ortamından kendimizi bir anda Romanya’nın soğuk ve acımasız yollarında bulacak olmamız birçok oyuncu için beğenilen bir sürpriz oldu.
Şarapların su üzere aktığı bu mahzen neler saklıyor olabilir?
Resident Evil Villlage kıssayı serinin yedinci oyununun bıraktığı yerden devralıyor ve öykü kısa müddet sonra yaklaşık 10-11 saat sürecek çıkmaza hakikat son hız ilerlemeye başlıyor. Ethan ve Mia hayatlarında karanlık bir devri geride bırakıp bebekleri Rose ile birlikte yeni bir hayat kurmaya çalışıyorlar. Buraları bile aslında çok ayrıntılı anlatmak istemiyorum zira oynayacak oyuncular için çokça şaşırtan gelişmeler yaşanıyor. Bilmeniz gereken tek şey bebek Rose kaçırılıyor ve onu kurtarmak konutun kahramanı Ethan Winters’a kalıyor.
Village’ı seriden bir diğer oyuna benzetecek olsam bu kesin olarak Resident Evil 4 olurdu. Ethan’ın kendini bulduğu köyde yaşadıklarıyla, Leon’un o İspanyol köyündeki birinci tecrübeleri birbirine ziyadesiyle benziyor. Oyunda çok sayıda düşmana denk geleceksiniz lakin birinci tanışacağınız kurt adamlar ve onun türevleri hareket kabiliyeti ve atiklikleriyle en zorlayıcıları ortasında olacaklar. Resident Evil 8’in hayatta kalma cinsine olan aidiyeti, 4 ve 7’ye nazaran bir tık daha fazla. Düşmanlar kurşunları yanlışsız noktalardan vurmadığınız sürece bir sünger üzere emiyorlar ve siz onlara alışana kadar ne vakit öleceklerini (veya ölüp ölmeyeceklerini) anlayamıyorsunuz. Kimi yerlerde noktalarda kaba kuvvet en hakikat yanıt olurken, kimi durumlarda oyuncudan daha zeki ve planlı davranması bekleniyor. Oyuncuların hakikat noktalara çekilmeleri, barikat kurması ve gerektiğinde savaşmak yerine kaçması daha ülkü olabiliyor. En azından oyunun birinci 6 saati için durum bu.
Duke’un yakışıksız yüzüne, oyunda durup nefes almanızı sağlayan yegane öğe olması sebebiyle alışsanız âlâ olur
Oyunun kendisi Romanya’da Dimitrescu Kalesi etrafında geçiyor. Oyunun çabucak başlarında Mother Miranda ismini çokça duymaya başlıyoruz. Kendisi halk ortasında kollayıcı bir hami üzere gözükse de, ailesini görünce durumun bu türlü olmadığını az çok anlayacaksınız. Village’ın reklamlarında gördüğünüz o uzun bayan da bu ailenin üyelerinden biri. Eşsiz Lady Demetrius kalenin hamisi ve oyunun başlarında kendisi ve kızlarıyla ziyadesiyle haşır neşir olacaksınız. Ailenin öbür üyeleri de elbette farklı bölgelerin hamisi durumundalar. Ethan’ın yolu er ya da geç hepsiyle kesişecek ki zavallı bebek Rose kurtulabilsin.
Rahatsız edici kesimlere sahip bulmacalar olmadan bir Resident Evil oyunu nedir ki?
Bir Seray Sever olarak Lady Demetrius
Şayet oyun tecrübemi açıklamam gerekirse, bunu RE Village’ı ikiye bölerek yapmamın hakikat olacağını düşünüyorum. Bilhassa birinci 5-6 saatte endişe hissiyatı muazzam verilmiş. Bunda tesiri olan çok fazla faktör bulunsa da, en büyük hisse tehdit hissinin her vakit oralarda bir yerlerde olmasında olsa gerek.
Köyün içindeyken her vakit kurt adamların hırıltıları ve çıkardıkları gürültülerle uğraşıyorsunuz. Kaynaklar hudutlu olduğu için esasen çıkayım da biraz canavar avcılığı yapayım üzere bir baş yapısına girmek mümkün değil. Kendinizi güç bela kaleye attığınızda ise işler daha da enteresan bir hal alıyor. Köy ile birinci tanışmanız Resident Evil 4 ise Kalenin kendisi ikinci oyunaa bir hürmet duruşu olsa gerek. Etrafta gezen yenilmez düşmanlar, birbirinden enteresan bulmacalar ve en az yarısının gerçek ortamlar taranarak oluşturulduğunu düşündüğüm ultra gerçekçi koridorlar derken yaratılan hissiyat inanılmaz olmuş.
Bu yüzlere yeterli bakın. Eninde sonunda hepsiyle karşılaşacaksınız.
Dimitrescu kalesinde gezmek hakikaten ilişkin olmadığınız bir yerde gezdiğiniz, her an bir yerlerden birilerinin çıkabileceği hissini çok düzgün veriyor. Kalenin yapısı da âlâ tasarlanmış. Zindanlar üzere ışığın nadiren vurduğu dar mahzenler, hizmetçi odaları, cümbüş alanları üzere istikrarlı düşünülmüş çok sayıda alan var. Bu yüzden olsa gerek evvelki oyunlarda atladığım odalar yahut hiç girmediğim ek bölgeler olsa da Resident Evil 8 için bu geçerli olmadı. Zira hem odaların hepsi çok enteresan ve ilgi alımlı formda tasarlanmışlar, hem de çıkacak kurşunları, küçük pahalı çanak çömleği ve silah geliştirmelerini kaçırmak istemeyeceksiniz.
Oyunda bulduğunuz pahalı eşyaları da satabilmek için bir sistem gerekiyor elbette. Burada devreye Duke giriyor. Duke’un tam olarak kim olduğunu açıklamak güç. Kendisi Lady Demetrius ile dükkan açmak için karşılıklı bir muahede içinde olduğunu söylüyor lakin ayrıntılar çok net değil. O da öteki berbatlar üzere mi, yoksa varoluşunun bir öbür açıklaması mı var bunu vakit gösterecek. Orada oluş nedeni ne olursa olsun, Duke sayesinde birden fazla vakit inançlı bir alana ve hayatta kalmamızı sağlayacak geliştirmelere sahip oluyoruz. Duke’un sattığı kurşunlar ve sıhhat ögeleri biraz kıymetli. Bunun yerine paranız olduğu sürece geliştirmelere ve Ethan’ın öğrenebilceği yeni planlara odaklanmanız daha yararlı olacaktır. Aslında Duke’da gereğince para harcarsanız Ethan da kısa müddet içinde elinde onlarca silah ve mühimmat ile bir dehşet öğesi haline geliyor.
Kaleden çıktıktan sonra gelen ikinci 6 saatlik oynanış mühletine geldiğimizdeyse işler biraz daha farklı bir hale geliyor. Şayet paranızı makûs harcamazsanız hem silahlarınız çok güçleniyor hem de Ethan neredeyse her köşe başından farklı silahlar için mühimmat üretme modülleri ve yeni silah eklentileri buluyor. Oyunda bulacağınız kesimler ve planları kullanarak çabucak hemen her silah için mühimmat ve sıhhat iksirleri oluşturmak mümkün oluyor. Düşen kap kacağın sayısı da artınca artık yavaş yavaş kurt köpek kovalamaya başlıyorsunuz.
Resident Evil’ın aksiyon dozajı vakit içinde yükselmesine karşın asla bir Call of Duty’ye dönmüyor mesela. Kullandığınız ekipmanlara nazaran kalabalık güruhlar yahut tekil lakin hasara güçlü düşmanlar tehlikeli hale gelebiliyor. Dahası kurtlar ve etrafınızda dolaşan öteki düşmanlar da dikkatsiz olmanız durumunda canınızı yakmayı rahatlıkla becerebiliyorlar. Kimi oyuncular oyunun bu kadar aksiyona boğulmasından rahatsız olabilirler tahminen de. Şahsen birinci kısımlardaki dehşet seviyesi düzgün olsa da, bir mühlet sonra karakter güçlensin ya da güçlenmesin, yalnızca bu formda gitseydi biraz sıkıcı hale gelmeye başlardı. Farklı bölgelerin, karakter ve temaların olduğu daha aksiyona dayalı oyun tecrübesi benim için daha kâfi oldu.
Bu konut sahibi, samimi olmak isteyeceğiniz tipten biri değil.
Resident Evil serisi için inceleme yazmak her vakit sıkıntı oluyor zira bu kadar öykü odaklı bir oyunda öyküyü anlatıp tecrübesi bozmadan yorum yapmak kolay değil. Neredeyse hiç spoiler vermeden kelamımı anlatmam gerekirse; şayet Resident Evil 4’e aşinaysanız ve bilhassa oyunun nasıl biçim değiştirebildiğini biliyorsanız burada tıpkı durum biraz daha bariz olarak kelam konusu. O yüzden şayet başınızda bir kaygı oyunu oynamak varsa ve seriye bu sebeple başladıysanız, bir nebze hayal kırıklığına uğrayabilirsiniz. Kalite olarak da oyun daima o birebir stabil seviyeyi sunamıyor ve bu durum bilhassa görsel manada biraz göze batıyor. Oyuncuya şeker sunar üzere, daima olarak yeni silahlar, yeni temalar verilmesine kanan oyunculardansanız (ki ben şahsen öyleyim) Resident Evil Village’ın sizin için genel manada ürpertici fakat olumlu bir tecrübe olacağından hiç kuşkunuz olmasın.