Bazen düşünüyorum da benden düzgün bir misyoner olurmuş. Son Jeton köşesini ne vakit devralsam hangi oyunu yazsam diye değil de bu sefer hangi macera oyunundan bahsetsem diye düşünmeye başlıyorum. Tabi misyonerlik kolay iş değil. Artık balta girmemiş bir ormandaki yerli bir kabileyi ziyaret etsem, onlara macera oyunu sevgisi aşılamaya, gözden kaçmış olabilecek efsaneleri tanıtmaya çalışsam muhtemelen evvel pak bir dayak yerim, sonra da kendimi bir kazanın içinde akşam yemeği olarak yavaş yavaş pişiyor halde bulurum. Neyse ki bu sayfalar o bakımdan daha inançlı. Yani umarım öyledir ve aranızda “akşama şunu bi pişirek” diye berbat fikirler besleyen birileri yoktur.
Çeşit: Bulmaca Macera |
Oydi oydi oydi, dirik oydi, dirik oydi
Artık ben cümleye bu türlü başlasam eminim ki çoğunuz Eser yeniden kafayı yemiş diye düşünür. Halbuki alsam telefonu elime, kardeşimi arasam, alo dediğinde “oydi oydi oydi, dirik oydi” desem bana ya “dobott doobot”, ya da “kukirinu, kurak kurak kukirinu” der. Neden mi? Zira Goblins serisi küçüklüğümüzün başında en çok vakit geçirdiğimiz, en çok eğlendiğimiz, en çok takıldığımız oyunlarından biriydi ve goblinlerin bu salak saçma diyalogları resmen aklımıza kazındı. Lakin sizin için de geç olmuş sayılmaz; kimi vakit kahkaha atmaya, kimi vakit saçma sapan yerlerde takılıp kafayı sıyırmaya hazırsanız buyurun birlikte Goblins oynayalım. Böylelikle şayet bir yerde karşılaşırsak siz de bana gönül rahatlığıyla “doobot” diyebilirsiniz.
Dikkat edin de yerdeki post bir taraflarınızı ısırmasın.
Gobliins 2, Fransız Coktel Vision’ın harikulade Goblins serisinin ikinci oyunu. Sanıyorum oyunda (ve sayfadaki ekran görüntülerinde) birinci dikkatinizi çekecek olan şey ortam ve karakterlerin görselliği olacak. Coktel Vision’ın öteki kimi oyunlarında da rol almış Pierre Gilhodes’un kendine has çizimleri aslında başlı başına bir güldürü ögesi. Buna bir de karakterlerin birbirleriyle olan etkileşimleri, birbirinden absürt olaylar, komik goblince diyaloglar girince ortaya tam bir cümbüş çorbası çıkıyor.
Tabi hepimizin espri anlayışı farklı. Bana komik gelen size de komik gelecek diye bir kural yok. Fakat haydi ufak bir deneme yapalım. Oyunun açılış görüntüsünde büyücü bize kıssayı özetlemeye çalışıyor. Kral’ın oğlu Prens Buffoon makus kalpli Amoniak tarafından kaçırılmış, bizim iki goblinimiz de prensi kurtarmak üzere görevlendirilmiş. Büyücü bunları anlatmaya çalışırken ekrana pırtlaya pırtlaya uçuşan bir arı giriyor ve büyücüyü taciz etmeye başlıyor. Evvel büyücünün kendini tokatlamasını sağlıyor, sonra burnunu lastik üzere çekiştirip yüzüne çarpıyor, akabinde kristal kürenin gerisine geçip “kıh kıh kıh” diye gülüyor. Bu sahneyi Goblins’in kendine has grafikleriyle izleyip de beğenmemek mümkün değil bence.
Winkle kibritle oynamayı bilmiyor, daima burnunu yakıp duruyor salak.
İnsanımsı Fingus ve tipsiz Winkle
Oyunda Fingus ve Winkle isminde iki goblini yönetiyoruz. Fingus zeki ve utangaç, Winkle ise aptal lakin cesaretli. İkisi de envanterdeki ve ekrandaki eşyaları farklı biçimlerde kullanabiliyor, karakterlerle farklı hallerde etkileşime girebiliyorlar. Örneğin Fingus birinci ekrandaki sosisi almak istediğinizde deve kibarca sorarken, Winkle araklamaya çalışıyor ve başına sosisi yiyiveriyor. Bizim de emelimiz ekseriyetle iki üç ekrandan oluşan kısımları çözüp ilerlemek. Bulmacaların birçok hangi goblinle ne yapacağınızı yanlışsız bulmak üzerine kurulmuş olsa da ortalarda yanlışsız zamanlama ile iki goblini birden kullanmanız gereken bulmacalar da var. Örneğin bunlardan bir adedinde (ki küçükken Erce’yle beni en çok uğraştıran, çooook uzun müddet geçemediğimiz bulmaca buydu) topumuzu araklayan ufaklığı yakalamak için Winkle ile gerçek kapıdan girip çocuğu kaçırtıyoruz, tam bu sırada Fingus ile yeniden başka bir hakikat kapıdan girip yakalayıveriyoruz keratayı. Fotoğraflardan de görebileceğiniz üzere kısımlar birbirinden absürt ayrıntılarla dolu. Bilhassa de sonlara yanlışsız bu absürtlük tepe yapıyor ve oyun git gide zorlaşmaya başlıyor, ne yapmanız gerektiğini çözmek için saçlarınızı tek tek yolmaya başlıyorsunuz. Ancak bu tatlı bir zorluk, denediğiniz şey işe yaradığında keyifli oluveriyorsunuz.
Aman bıçağa dikkat, az daha gidiyordu kelle.
Bu yazıda çok fazla hoş, şirin, eğlenceli üzere sözler kullandım lakin oyunun müziklerinden de bahsetmesem olmaz. Müzikler resmen sevimli ötesi 🙂 Şu yazıyı yazdığım mühlet boyunca bir yandan da ıslıkla çeşitli kısımlardan melodiler öttürdüm durdum, zira oyunun kısacık tekrarlı modüllerden oluşan müzikleri fevkalade derecede akılda kalabilme yeteneğine sahip. Tabi yıllardır beynime kazınmış olmalarının da tesiri olabilir, zira ben bu oyunu birinci Amiga’da oynadım, sonra tekraren PC’de oynadım, PSP’de oynadım, Android’de bile oynadım. ScummVM sağ olsun bu türlü klasikleri denemek istediğinizde bunu en kolay biçimde, istediğiniz platformda yapabilmenizi sağlıyor. Hatta oyun Android aygıtlar için Google Play Store’da üçleme olarak 10 liraya satılıyor, birebir üçleme GoG üzerinden de 6$ karşılığında her türlü sistemde problemsiz çalışan ve içinde serinin üç oyununu da barındırır halde mevcut. Yani bu oyunu denememek ve “vay be hakkaten ne tatlıymış, ne eğlenceliymiş arkadaş, ne hoş bulmacaları varmış” dememek için hiçbir mazeretiniz yok. Zira şayet bir yerde karşılaşırsak, ben size “uylağ uylağ, uylağ la” dediğimde “ha” derseniz bozuşuruz.
Yeterli bir zamanlama sayesinde yaratığın ağız hareketleriyle Winkle’ın sesini birleştirebiliyoruz.
Gobliiins: Birinci oyunda gizemli biri vudu bebeği kullanarak King Goblin’e azap yapıyordu ve biz de üç küçük goblinimizle birlikte bu işin dermanını bulmak üzere yola koyuluyorduk. Büyücümüz Ignatius eşyalar üzerinde büyüler yaparak büyümelerini, hareket etmelerini, canlanabilmelerini falan sağlayabiliyordu. Kümenin kası olan Asgard yumruklarını kullanarak eşyaları kırabiliyor ve devirebiliyordu, ayrıyeten merdiven haricindeki eşyalara da tırmanabilen tek goblindi. Kümenin beyni olan Opus ise üçü ortasında eşyaları alıp kullanabilen tek goblindi.
Goblins Quest 3: Üçüncü oyuna Blount ismindeki tek goblinle başlıyor, fakat sonrada papağan Chump, yılan Fulbert ve büyücü Ooya üzere yol arkadaşları ediniyorduk. Ayrıyeten oyunun başlarında bir kurt tarafından ısırıldığımız için çeşitli kısımları kurtadam olarak oynamamız gerekiyordu. Oyunun ileriki kısımlarında ise Blount’un Gobliins 2: The Prince Buffoon ile alakasını öğreniyorduk.
Gobliiins 4: Son oyunda hedefimiz King Balderone’un kayıp karıncayiyeni Riri’yi bulmak, ancak elbette ilerledikçe karşımıza birbirinden tuhaf maniler çıkıyor. Karakterlerle konuşabilen ve envanter kullanabilen akıllı goblinimiz Tchoup, kardeşlerinden Perluis kaba kuvvet goblini, Perluis ise büyücü goblin. Bu üçleme de katiyen birinci oyunu çağrıştırıyor
Duvarımdaki tablolardan biri. Seviyorum diyorum, neden inanmıyorsunuz?
Zira bence en hoşu ikincisi 🙂 Birinci oyun seriyle yeni tanışmak isteyenleri olaydan soğutabilir zira epeyce sıkıntı kısımları var. Hotspot isimlerinin görülmemesi, karakterlerin ölebilmesi, kusur yapma imkanı üzere özellikler yeni oyuncuları zorlayacaktır. İki ile üç ortasında seçim yapmam güç oldu, zira Goblins 3’ü de çok severim.
Fakat oyuna tek karakterle başlamamız, her ne kadar yanımıza aldığımız karakterler çok eğlenceli olsalar da bir Fingus-Winkle ikilisinin yerini dolduramamaları üzere sebeplerden ötürü eleme yaptım. Dördüncü oyun (2009’da çıktı) her ne kadar Goblins ruhunu koruyor olsa da 3D olması benim için bir artı değil. Goblins dediğin 2D olur arkadaşım!