Bilmem kaç sene evvel çıkan The Stanley Parable’ın bilmem kaç sene evvel duyurulan ultra deluxe sürümü, bilmem kaç ultra beklenmedik ertelemenin akabinde nihayet deluxe deluxe ortalarda dolaşmaya başladı. Biz de relaks relaks inceleyelim dedik.
Ekistra löküs tarife
Adından da anladığımız (ya da anlamasak bile mış üzere yaptığımız) üzere 2013’te çıkan The Stanley Parable’ın grafikleri güzelleştirilmiş ve bir kova dolusu yeni son eklenmiş hâli bu. Eski oyun bütün absürtlükleriyle yerli yerinde duruyor. Yalnızca bir-iki ufak tefek değişiklik çarptı gözüme. Mesela “oyun” sonunda iki farklı görüntü oyunu var artık; eskileri (muhtemelen oyun motoru değiştiği için) gitmiş, yerlerine yenileri gelmiş. Keşke eskileri de korusalarmış, iki yerine dört oyununun içinde bulsaymışız kendimizi dedirttirdi bana bu durum oynarken.
İlk oyundaki anlatıcımız Kevan Brighting da geri dönüyor ve bir sürü yeni diyalogla oyun boyunca bize eşlik etmeye devam ediyor. Onu çıldırtmak, inatla söylediklerinin tam zıddını yapmak ve hudut krizi geçirdiğini görmek (eee… duymak?) en az eskisi kadar komik.
Naftalin kokan birinci birkaç çeşidin akabinde, bir noktada Stanley’nin ofisinde üstünde kocaman harflerle “YENİ İÇERİK” yazan bir kapı açılıyor. İşte Ultra Deluxe’ın vadettiği ultra deluxe yenilikler bu eşiğin gerisinde yatıyor. Keyfiniz kaçmasın, sürprizleri bozulmasın diye çok fazla bir şey söylemeyeceğim lakin yeni sonlar beni yeniden de ziyadesiyle tatmin etti.
Fikis Mönü
Tabii bunda en büyük hisse sahibi yapımcıların oyuna eklediği “yeni yoldaşımız.” Kendisiyle bir defa tanışıp o ışıltılı metal yüzeyini, vakur sessizliğini ve size verdiği inancı tattıktan sonra dünyaya bakış açınız değişecek (!)
Üstelik yeni içeriği bir sefer bitirdikten sonra bile farklı sonlara ulaşmak mümkün. Mesela yeni yoldaşınızla eski sonlara tekrar gittiğinizde bu sefer öbür olaylar yaşıyor, farklı sonlar görüyorsunuz. Yani yeni içerik, eskisini de değiştirip geliştiriyor. Natürel büyük çoğunluğu yeniden bol bol diyalog dinlemekten ve anlatıcıyla zıtlaşmaktan oluşuyor. Yani o denli ahım şahım yer ve mekanik değişiklikleri falan beklemeyin.
Oyunu birkaç sefer baştan başlattıktan sonra bir de ana menüde sürpriz bir Epilogue (Giriş) kısmı çıkıyor. Bunu da bitirirseniz oyunun kimi kısımlarında görsel değişiklikler de yaşanıyor. Ana menüsü bile bir çeşit latifeye dönüşüyor hatta. O kadar enteresan bir oyun TSPUD.
İlk oyunu vaktinde oynayıp benim üzere sevdiyseniz “Acaba yine almaya bedel mi?” sorusunu başınızdan bir çırpıda silip çabucak bu yeni oyuna balıklama kısmın. Yok, daha evvel hiç The Stanley Parable oynamadıysanız çok şey kaçırıyorsunuz.
Minecraft nerede olm??? The Stanley Parable’ın yepyeni sürümünü oynayanlar malum bir sona ulaştığımızda kendimizi çok tanınan iki oyunun içinde bulduğumuzu hatırlayacaktır. (Hatırlamıyorsanız bundan sonrasını okumayın, zira spoiler). Bunlardan biri Minecraft, öteki de Portal’dı. Lakin Ultra Deluxe’da bu iki göz ağrımızı da göremiyoruz maalesef. Oyun bu sefer Source motoruyla değil, Unity’yle yapıldığından ikisinin de yerini öbür ünlü bağımsızlar almış. Yenilik olması açısından düzgün olağan fakat insan öteki ikisinin eksikliğini de kötü hissediyor.
|