Marvel Sinematik Kainatı 2020 yılını boş geçmesinin akabinde yeni yıla Disney+ dizileriyle giriş yaptı. Bu sene izlediğimiz birinci dizi olan WandaVision da özlenen MCU atmosferini geri getirmenin yanı sıra olayları da değişik bir boyuta taşıdı. Hem Wanda ve Vision açısından hem de başka MCU karakterleri açısından çok acayip bir periyot bizleri bekliyor.
WandaVision dokuzuncu kısmıyla final yaptı ve çok fazla yeni kapıyı açmayı başardı. Dizinin hem stilinin hem temposunun bu dokuz kısım boyunca değişmesine tanıklık ettik, kimi soru işaretlerine karşılık bulduk, yeni sorular sorduk. MCU’nun birinci dizi tecrübesi olan WandaVision’a şöyle genel sınırlarıyla spoiler vermekten mümkün olduğunca kaçınarak bir bakalım.
Siyah Beyaz Sinema Üzere Biraz
15 Ocak günü dizinin birinci iki kısmı yayınlandı. Çok fazla hayranda aksiyon açlığı, heyecan beklentisi varken dizi bir anda eski sitcom şeklinde yumuşak bir giriş yaptı. Tahminen bu fırtına öncesi sessizliğin habercisiydi lakin tekrar de bu kadar “komik” bir açılış beklentileri de biraz değiştirdi. Birinci bir buçuk kısım diyelim etrafta ne olup bittiğine ve buraya nasıl geldiğimize dair en ufak bir fikrimiz bile yoktu. Elimizde yalnızca hayran teorileri ve siyah beyaz televizyon reklamlarından çıkarabileceğimiz birtakım ayrıntılar vardı. Lakin bu reklamların biraz gaye saptırma gayeli olduğunu çok geçmeden anlamış olduk ve dizinin asıl teması da yavaşça kendini gösteriyordu.
İkinci kısmın sonlarına hakikat çok acayip şeylerin yolda olduğunu dizi hissettirmeye başladı. Art planda gerçekliğin devam etmesi ve Wanda’nın realitesi ortasındaki bu tuhaf durum natürel ki gözlerden kaçmamış. Amerikan lideri dahil herkesin devreye gireceği çabucak dizinin başından kendini aşikâr etti. Sonrasında esasen üçüncü kısım geldi olaylar şekillenmeye başladı ve dizinin temposu bir anda sürat kazanmaya başladı. Wanda’nın ferdî ıstırapları işe biraz ruhsal bir hava katsa da sonuçta bir MCU dizisi olduğu için çok fazla karanlığa gömülemedik. Fakat dizi ilerledikçe bu durum oldukça değişti ve kestirim ettiğimden daha karanlık bir öykü ve atmosfer diziye karar sürmeye başladı. Agatha üzere karakterlerin de diziye uygunca oturmasıyla ve rollerin muhakkak olmasıyla birlikte yeni bir seyahat başladı.
Cadılar Bayramı
Öykünün derinliklerine inmeye başlamamız dördüncü kısmı buldu. Natürel şunu söylemekte yarar var dokuz kısımlık bir dizi olduğu için birkaç kısım boşluk doldurmak için konulmuş. Lakin bu kısımlar gereksiz hissettirmiyor bilakis birtakım soru işaretlerini gideriyor yalnızca öykünün ilerleme sürecine katkı sağlamıyorlar. Dördüncü kısım ile birlikte neden, nasıl, niçin üzere 5n1k sorularına karşılık bulmaya da başlarken bir yandan sitcomlar eşliğinde vaktin değiştiğine de tanıklık ediyoruz. Dizinin tepe yaptığı periyot bence tam burasıydı dört beş ve altıncı kısımlar WandaVision ismine akılda kalan anıların en ağır olduğu kısımlar olabilir. Natürel ki dönem finalini başka tutuyorum.
Alttan alttan verilen bildiriler artık güzelce ortaya çıkmaya başlarken Wanda ve sempatik ailesi kendi küçük ütopyalarında hayallerini gerçekleştiriyorlar. Dizinin bu ortalardaki işleyiş mekaniği benim çok hoşuma gitti. Etrafta bir kaos var lakin “şov devam etmeli” zihniyeti de hayata geçiyor. Zati diziyle birlikte Wanda’nın da hayatında seyahate çıktığımız vakit olayların neden bu biçimde sirayet ettiğini üç aşağı beş üst anlayabiliyoruz. Kısımlardan birisinde gördüğümüz Cadılar Bayramı özel kısmı ise klasik kostümlerin kullanılmasıyla birlikte mükemmel bir “fan service” olmuştu. Wanda’nın biraz buhrana girmesiyle birlikte dizi yeni bir devrin başlayacağının sinyallerini vermeye de bu periyotta vermeye başladı.
Dört Duvar Ortasında Sıkışmak
Çizgi romanlarda, dizilerde ya da her türlü kurgu kozmosunun olduğu yerde “dördüncü duvar” diye bir tabirden kelam etmek mümkün. Bu duvar kurgu içerisinde yer alan karakterlerin direkt gerçek dünyayla yani izleyici/okuyucuyla etkileşime geçmesini ve bir kurgu içerisinde olduklarını bilmesinden kaynaklanıyor. The Office dizisindeki kameraya bakıp konuşmalar üzere tekrar sitcomlardan esinlenmiş bu tema da WandaVision içerisinde mevcuttu. Zati dokuz kısımlık serüvende vakit içerisindeki sitcomların evrimine de hoş bir biçimde göz atmayı başardık. Hem sitcom hem MCU aksiyonu derken bir anda Wanda’nın geçmişi de işin içine girince heyecan da yükselerek bir sonraki kısmı merak etme düzeyimizi yükseltti.
Dizinin Vision’ı biraz daha dışarıda bırakıp Wanda’ya ağırlaşmaya başladığı bu periyotlarda olay örgüsü de değişik bir hale geldi. Öykünün gidişatı ve karakterlerin değişimleriyle birlikte bilhassa son iki kısım gerçek manada bir MCU şöleni haline gelmeye başladı. Hem Wanda’nın yaşadıklarına hem Avengers: Endgame sonrası MCU’nun durumuna da tekrar ve farklı açılardan baktığımız bu süreçte kıssa de yavaş yavaş finaline gerçek yaklaştı ve kendi kötülerini oluşturmaya başardı. Dizide birinci defa gördüğümüz birtakım karakterlerin gerçek yüzleri de ortaya çıkınca süratli bir final sürecine hakikat ilerlemeye başladık.
Fin
Dizinin finaline geldiğimiz vakit ise beklentiler hakikaten çok yüksekti. Daha dizi duyurulduğu uzan Doctor Strange 2‘ye bağlanacağını biliyorduk ve son periyot hariç bu kontakla ilgili hiçbir adım görememiştik. Fakat dizi yolun son düzlüğünde o denli bir noktaya geldi ki daha evvelki beklentiler adeta evrim geçirerek yerlerini yenilerine bıraktı. Doctor Strange ve büyü kavramı için de misal şeyleri söyleyebiliriz. Hal bu türlü olunca son kısmın tesirleri de olağan olarak öbür kısımlardan çok daha fazla olacaktı. Ancak son düzlükte temponun yükselmesi, işleri biraz karman çorman bir hale de getirdi ve toplamak için 45 dakikalık son kısım biraz yetersiz kaldı üzere gözüküyor.
WandaVision için berbat bir final yaptı demek katiyetle haksızlık olur. Lakin daha düzgün bir final yapabilirdi. Zira hem dizi öncesinde yapılan açıklamalar hem de dizi devam ederken atılan senaryo tohumları bizleri bir beklenti içerisine sokmuştu. Daha birinci diziden çok da devrimsel yenilikler ve karakterler görmek tahminen biraz çoka kaçmaktı ancak bu fırsatlar ayağa kadar gelmişti. Tekrar de olayların geldiği son nokta bilhassa Wanda kıssası açısından nitekim bir ihtilal oldu ve MCU’nun geleceğinde çok daha farklı bir Wanda Maximoff göreceğimiz bir gerçek. Keza Vision için de yeni bir devir kapıda üzere gözüküyor hem de epey farklı bir periyot.
Son kısımdaki iki farklı jenerik sonrası sahne iki farklı projeye direkt selam çakıyor ve niyetlerini aşikâr ediyor. Doctor Strange konusundaki en net adımı da bu jenerik sonrası sahnelerin birisinde gördük zati. Ayrıyeten MCU’nun uzay tarafıyla ilgili de Monica Rambeau ile birlikte bir hoşluk daha yaptılar. Kendisini Captain Marvel 2‘de de göreceğimiz kesinleşmişken burada öykü tohumlarının atılması uzun vade için hayli hoş bir jest olmuş. Lakin işin mutant kısmında bir gelişme bekleyenler hayli hayal kırıklığına uğrayacak. MCU’nun X-Men planları için uygun giriş WandaVision da değilmiş.
Özetle dizi duyurulmadan evvel “4-5 saatlik bir MCU sinemasına hazır olun!” bildirilerinin hayata geçtiğini söylemek hayli güç. Zira format gereği senaryo tam dizi halinde ilerledi yani bunu tek bir sinema olarak düşünsek baştan 2-3 kısmı eksiksiz çıkartıp atabilirdik. Dokuz kısım için doldurucu kısımlar hariç tempoyu vakitle yükselten yavaş yavaş bir öykü oturtan dizinin aksiyonu da çok süratli oldu bittiye geldi. Dizinin nitekim muvaffakiyetle uyguladığı yerler ve MCU temeline kattığı yenilikleri de göz gerisi etmemek gerekiyor. Kısımlardan kimiler dokuz puanlıkken kimileri da yedi puanlıktı. O yüzden adet gereği tüm diziye puan vermek gerekirse yedi buçuktan sekiz vermek haksızlık olmaz üzere geliyor. Artık önümüzde Falcon & Winter Soldier dizisi var ve MCU tüm süratiyle dizilerle devam edecek. Birinci dizi WandaVision da hayranların büyük çoğunluğundan geçer not almayı başardı.